Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stilus Q

  • 1 stilus

    stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].
    I.
    In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

    ligneus,

    Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—
    II.
    In partic.
    A.
    A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

    cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

    Cic. Brut. 24, 93:

    orationes paene Attico stilo scriptae,

    with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

    (comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

    Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

    Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

    et mihi vertenti stilum in Gallias,

    i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

    stilis me totum usque ulmeis conscribito,

    i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—
    B.
    Transf.
    1.
    = scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

    stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

    multus stilus et assidua lectio,

    id. 10, 7, 4:

    stilus exercitatus,

    i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28:

    neglegens,

    id. 2, 4, 13:

    multus,

    id. 10, 1, 1:

    tardus,

    id. 10, 3, 5:

    rudis et confusus,

    id. 1, 1, 28:

    fidelis,

    id. 10, 7, 7:

    stilo incumbere,

    Plin. Ep. 7, 29, 9:

    aliquid stilo prosequi,

    id. ib. 1, 8, 8;

    2, 3, 3: signare stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

    in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

    oratione et scripturā,

    id. Phorm. prol. 5); cf.:

    unus sonus est totius orationis et idem stilus,

    the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

    artifex stilus,

    an artistic style, id. ib. 25, 96:

    familiares opes velut supremo distribuens stilo,

    i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—
    2.
    A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

    in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

    Plin. Ep. 1, 8, 5:

    pugnax et quasi bellatorins,

    id. ib. 7, 9, 7:

    laetior,

    id. ib. 3, 18, 10; cf.:

    diligentis stili anxietas,

    Tac. Or. 39:

    (Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

    Suet. Aug. 85:

    affectatione obscurabat stilum,

    id. Tib. 70:

    stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

    Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
    * 3.
    A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stilus

  • 2 stilus

    stilus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, eig. Stichel), jeder aufrechtstehende spitze Körper; dah. I) als milit. t.t., stili caeci, verdeckte spitze Pfähle, vorn mit eifernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Auct. b. Afr. 31, 7. Sil. 10, 415 (bei Caes. b. G. 7, 73, 9 stimulus gen.): eminentes lignei stili, Amm. 15, 10, 5. – II) ein spitzes, länglich rundes Werkzeug in der Land- u. Gartenwirtschaft, um die Gewächse auseinander zu machen, Colum.: und sie von Würmern zu reinigen, Pallad. – III) der Stiel, Stengel, Stamm, des Spargels, Colum.: des Nußbaumes, Colum. – IV) der (gew. eiferne) Griffel zum Schreiben, der oben breit wie ein Falzbein, unten spitz war, womit man in die wächsernen Tafeln schrieb, 1) eig.: erant in proximo stilus et pugillares, Plin. ep.: ecfer cito stilum ceram tabellas linum, Plaut.: poscit pugillares stilum lumen, Plin. ep. – Man bediente sich seiner besonders zur Übung im Schreiben (vgl. Hieron. epist. 107, 4 b cum vero coeperit [puella] trementi manu stilum in cera ducere) u. zum Konzipieren (s. vorh.); hatte man einen Schreibfehler gemacht, so kehrte man den Griffel um und verstrich das Geschriebene mit Wachs (vgl. Augustin. de ver. relig. 39 stilus ferreus aliā parte quā scribamus, aliā quā deleamus, affabre factus est); dah. stilum vertere = das Geschriebene ausstreichen, saepe stilum vertas, Hor.: vertit stilum in tabulis suis, Cic. – scherzh., stilis me totum usque ulmeis conscribito, Plaut. Pseud. 545; vgl. conscribo a.E.: doppelsinnig = Griffel u. = Dolch, Cic. Phil. 2, 34. Hor. sat. 2, 1, 39. – 2) meton.: a) das Schreiben, das schriftliche Abfassen, die Abfassung, Darstellung, stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister, das Schreiben, die Übung im Schreiben, -in der Komposition, Cic.: st. exercitatus, eine geübte Feder, Cic.: non ita dissimili sunt argumento, sed tamen dissimili oratione sunt factae ac stilo, Sprache u. Abfassung, Ter.: unus sonus est totius orationis et idem stilus, derselbe Klang, dieselbe Komposition, Cic.: orationes paene Attico stilo scriptae, mit attischer Feder, Cic.: ut geographici stili formarunt, nach der Darstellung in der Geographie, Amm. 23, 6, 13. – b) die Ausdrucksweise, Schreibart, der Stil, pressus demissusque, Plin. ep.: pugnax et quasi bellatorius, Plin. ep.: stilum obscurare, Suet.: reliqua stilo maiore dicenda sunt, Eutr.: cum cothurnatius stilus procederet lacrimosus, Amm. – c) das schriftlich Abgefaßte, α) das Schriftentum, die Literatur, Val. Max. 8, 13. ext. 4. Tert. de res. carn. 22. – β) die schriftliche Stimmenabgabe, die Stimme, Apul. met. 10, 8. – d) die Sprache, Graecus, Romanus stilus, Hieron. epist. 3, 4: transferre in Latinum stilum, Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 164.

    lateinisch-deutsches > stilus

  • 3 stilus

    stilus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, eig. Stichel), jeder aufrechtstehende spitze Körper; dah. I) als milit. t.t., stili caeci, verdeckte spitze Pfähle, vorn mit eifernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Auct. b. Afr. 31, 7. Sil. 10, 415 (bei Caes. b. G. 7, 73, 9 stimulus gen.): eminentes lignei stili, Amm. 15, 10, 5. – II) ein spitzes, länglich rundes Werkzeug in der Land- u. Gartenwirtschaft, um die Gewächse auseinander zu machen, Colum.: und sie von Würmern zu reinigen, Pallad. – III) der Stiel, Stengel, Stamm, des Spargels, Colum.: des Nußbaumes, Colum. – IV) der (gew. eiferne) Griffel zum Schreiben, der oben breit wie ein Falzbein, unten spitz war, womit man in die wächsernen Tafeln schrieb, 1) eig.: erant in proximo stilus et pugillares, Plin. ep.: ecfer cito stilum ceram tabellas linum, Plaut.: poscit pugillares stilum lumen, Plin. ep. – Man bediente sich seiner besonders zur Übung im Schreiben (vgl. Hieron. epist. 107, 4 b cum vero coeperit [puella] trementi manu stilum in cera ducere) u. zum Konzipieren (s. vorh.); hatte man einen Schreibfehler gemacht, so kehrte man den Griffel um und verstrich das Geschriebene mit Wachs (vgl. Augustin. de ver. relig. 39 stilus ferreus aliā parte quā scribamus, aliā quā deleamus, affabre factus est); dah. stilum vertere = das Geschriebene ausstreichen, saepe stilum vertas, Hor.: vertit stilum
    ————
    in tabulis suis, Cic. – scherzh., stilis me totum usque ulmeis conscribito, Plaut. Pseud. 545; vgl. conscribo a.E.: doppelsinnig = Griffel u. = Dolch, Cic. Phil. 2, 34. Hor. sat. 2, 1, 39. – 2) meton.: a) das Schreiben, das schriftliche Abfassen, die Abfassung, Darstellung, stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister, das Schreiben, die Übung im Schreiben, -in der Komposition, Cic.: st. exercitatus, eine geübte Feder, Cic.: non ita dissimili sunt argumento, sed tamen dissimili oratione sunt factae ac stilo, Sprache u. Abfassung, Ter.: unus sonus est totius orationis et idem stilus, derselbe Klang, dieselbe Komposition, Cic.: orationes paene Attico stilo scriptae, mit attischer Feder, Cic.: ut geographici stili formarunt, nach der Darstellung in der Geographie, Amm. 23, 6, 13. – b) die Ausdrucksweise, Schreibart, der Stil, pressus demissusque, Plin. ep.: pugnax et quasi bellatorius, Plin. ep.: stilum obscurare, Suet.: reliqua stilo maiore dicenda sunt, Eutr.: cum cothurnatius stilus procederet lacrimosus, Amm. – c) das schriftlich Abgefaßte, α) das Schriftentum, die Literatur, Val. Max. 8, 13. ext. 4. Tert. de res. carn. 22. – β) die schriftliche Stimmenabgabe, die Stimme, Apul. met. 10, 8. – d) die Sprache, Graecus, Romanus stilus, Hieron. epist. 3, 4: transferre in Latinum stilum, Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 164.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stilus

  • 4 stilus

        stilus (not stylus), ī, m    [STIG-], a pointed instrument ; hence, in a double sense: si meus stilus ille fuisset, ut dicitur, had that weapon been mine, had I been the author of that tragedy: hic stilus haud petet ultro Quemquam, my pe<*> will stab no one wantonly, H.—For writing on waxen tablets, an iron pencil, style: orationes paene Attico stilo scriptae, with an Attic pen: luxuries, quae stilo depascenda est, i. e. to be moderated by practice in writing: vertit stilum in tabulis suis, i. e. makes erasures (with the broad upper end of the style): Saepe stilum vertas, H.— A writing, composition, practice of composing: stilus optimus dicendi effector: exercitatus, a practised pen.—A manner of writing, mode of expression, style: Dissimili oratione sunt factae (fabulae) ac stilo, in language and style, T.: artifex stilus, an artistic style.
    * * *
    stylus, pencil, iron pen; column, pillar

    Latin-English dictionary > stilus

  • 5 stilus

    stilus stilus, i m стиль (палочка для письма по воску)

    Латинско-русский словарь > stilus

  • 6 stilus

    ī m.
    1) воен. заострённый кол
    stili caeci bAfr, Sil, Ammзамаскированные железные острия (разбрасывавшиеся для того, чтобы препятствовать движению неприятельской конницы)
    3) стебель, черенок Col
    4) стиль (палочка с одним острым концом для письма по воску и с другим тупым для стирания написанного)
    stilum vertere C, H — поворачивать стиль, т. е. стирать или исправлять написанное
    stilis ulmeis aliquem conscribere шутл. Pl — расписать кого-л. вязовыми грифелями, т. е. розгами
    5) упражнение в письме, письмо, писание (s. est optimus dicendi effector C)
    6) склад речи, слог, стиль, способ изложения (s. paene Atticus C; s. totius orationis C)
    7) мнение, суждение, высказывание в письменной форме
    stili ad unum sermonem congruentes Ap — поданные заключения (декурионов), совпадающие друг с другом по содержанию
    8) письменность, литература ( Asinius Pollionon minima pars Romani stili VM)
    9) речь, язык (Graecus s. Hier)

    Латинско-русский словарь > stilus

  • 7 stilus

    (s. stylus), 1) грифель для писания (1. 3 C. 10, 10. 1. 2 C. 9, 3); тк. способ выражения, слог (1. 1 C. 1, 2). 2) приговор (1. 15 C. 1, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > stilus

  • 8 stilus

    a pike, pale / a stylus for writing / writing.

    Latin-English dictionary of medieval > stilus

  • 9 stilus

    , i m
      стиль (палочка с одним острым концом для письма на вощёных табличках и с другим тупым для стирания написанного); письмо, стиль

    Dictionary Latin-Russian new > stilus

  • 10 Saepe stilum vertas

    "Чаще перевертывай стиль", т. е. чаще зачеркивай, исправляй написанное, тщательно обрабатывай свои произведения
    Гораций, "Сатиры", X, 71:
    "Если ты хочешь написать что-либо достойное перечитывания, чаще переворачивай стиль".
    Стилем (латинское stilus) называлась палочка, которая употреблялась для письма на вощеных дощечках.
    "Самая палочка для письма была заострена с одного конца: им писали, царапая по воску. С другой стороны она имела форму лопаточки; этим концом стирали написанное для поправок. Вот чем объясняется ставшее пословицей выражение Горация saepe stilum vertas ("чаще поворачивай стиль", т. е. зачеркивай, правь написанное...)". Б. В. Томашевский, Стилистика и стихосложение (подстрочное примечание).
    Мы согласны, что стихи требуют внимательной отделки, что стихотворение не перемаранное, не перечеркнутое почти всегда будет страдать шероховатостью. Но от этой лежавшей в сущности самого дела необходимости делать в стихах много поправок далеко еще до того бесчисленного множества помарок, какое находим у Пушкина, и нам кажется не излишним представить некоторые соображения с целью предупредить ложные выводы из этой особенности поэтических работ Пушкина. В наше время, и без того придающее слишком много цены внешности и мелочам, было бы, нам кажется, вредно говорить писателям: вы тогда только напишете хорошо, когда переправите двадцать раз каждый стих, когда не оставите ни одного не перечеркнутого слова: saepe stylum [ Написание stylus (откуда фр. style - стиль), наряду со stilus возникло под влиянием греческого слова "колонна". - авт. ] vertas, как учил еще Гораций, поправляй и поправляй, тогда только будешь истинным поэтом. Мелочным исправлением, филигранной обработкой фраз достигается художественность. А таков, кажется на первый взгляд, должен быть вывод из черновых тетрадей Пушкина. (Н. Г. Чернышевский, Сочинения Пушкина.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Saepe stilum vertas

  • 11 artifex

    I arti-fex, icis m. [ ars + facio ]
    1) мастер, художник, специалист, знаток (a. medicus Ap; a, dicendi C; a. scaenicus или scaenae C, Sen etc.; a. pingendi Q; a. pugnandi L)
    a. improbus L — шарлатан, мошенник
    2) творец, создатель (natura omnium a. PM)
    statuarum a. Q — скульптор, ваятель
    a. caedis или necis O — виновник убийства, убийца
    II artifex, icis adj.
    1) искусный ( stilus C); умелый (manus O, Prp); мастерской, художественный (sc. signa Prp)
    2) дрессированный, объезженный, приручённый ( equus O)

    Латинско-русский словарь > artifex

  • 12 atrox

    atrōx, ōcis
    1) ужасный, страшный, жуткий, отвратительный (caedes, facīnus L; bellum Sl)
    2) суровый ( hiems Col); палящий ( hora Caniculae H); жестокий, мучительный, опасный ( valetudo T); неумолимый, беспощадный, грозный (orationis genus C; stilus Pt); злобный ( responsum L)
    3) дикий, бешеный, необузданный, безжалостный, упрямый (animus Catonis H; odium O)

    Латинско-русский словарь > atrox

  • 13 bellatorius

    bellātōrius, a, um [ bellator ]
    воинский, военный, ратный ( jumenta Amm)
    stilus b. PJ — полемический, задорный стиль

    Латинско-русский словарь > bellatorius

  • 14 diligens

    1. dīligēns, entis
    part. praes. к diligo
    2. adj.
    1) усердный ( cura Q); старательный, тщательный, внимательный, основательный, аккуратный (homo d. omnibus rebus C)
    d. veritatis Nepправдивый
    d. verborum AG — разборчивый в словах, изысканный в выражениях
    d. litterarum AGобразованный
    2) расчётливый, бережливый, экономный (homo frugi ac d. C; rei suae parcus ac d. Capit)
    3) старательный, тщательно обработанный (scriptura C; stilus T, Q)

    Латинско-русский словарь > diligens

  • 15 opifex

    icis m. [ opus + facio ]
    творец, создатель (mundi, verborum C); мастер, художник C, Sl; мастеровой, ремесленник (opifices atque servitia Sl; o. ferrarius Treb)

    Латинско-русский словарь > opifex

  • 16 papyrinus

    papyrīnus, a, um [ papyrus ]

    Латинско-русский словарь > papyrinus

  • 17 stilasco

    stilāsco, stilavī, —, ere [ stilus 3. \]

    Латинско-русский словарь > stilasco

  • 18 stylus

    ī m. v. l. = stilus

    Латинско-русский словарь > stylus

  • 19 tardus

    a, um
    1) медленный, медлительный, неповоротливый (pecus, homo C)
    t. ad aliquid C, in aliquā re C, aliquā re PM и alicujus rei VF — медлительный в чём-л.
    2)
    а) медленно уходящий, долгий ( nox V); медленно надвигающийся, нескорый, поздний ( poena C)
    tardum est differre quod placet Pt — незачем откладывать дело, которое уже решено
    3) (умственно) неповоротливый, вялый ( in cogitando C)
    4) затрудняющий движения, сковывающий члены (podagra, senectus H)
    5) медленно исчезающий, стойкий ( sapor māli V)

    Латинско-русский словарь > tardus

  • 20 velox

    vēlōx, ōcis adj.
    1)
    а) быстрый, скорый, проворный (juvĕnis L; navis, jaculum V; anĭmus H)
    fama, mălum quā non aliud velocius ullum V — молва, (это) бедствие, быстрее которого нет ничего (на свете)
    б) стремительный ( flammae Lcr); быстро растущий ( arbor PM); быстро действующий ( toxicum H); быстро движущийся, быстротечный ( nihil est annis velocius O); мимолётный (hora O; flosculus J)
    2) лёгкий, живой ( stilus Q)

    Латинско-русский словарь > velox

См. также в других словарях:

  • stilus — stȋlus m DEFINICIJA pov. pisaljka kojom se pisalo na povoštenim tablicama, oštra s jedne, plosnata s druge strane, od metala ili bjelokosti ETIMOLOGIJA lat. stilus …   Hrvatski jezični portal

  • Stilus — Stilus, s. Stylus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Stilus — (lat., griech. stylos), bei den Griechen und Römern Stiel, spitzes Werkzeug, insbes. der an einem Ende spitze, am andern breite Griffel zum Schreiben auf Wachstafeln (vgl. Pugillares). Schon bei den Römern wurde S. übertragen für Schreibart,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • STILUS — vide Graphium …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Stilus — Mädchen mit Wachstafelbuch und Stilus, Pompeji …   Deutsch Wikipedia

  • Stilus — Sti|lus 〈m.; , Sti|li〉 antikes Schreibgerät, Griffel zum Schreiben auf der Wachstafel [lat.] * * * Stilus   [lateinisch] der, /...li, Stylus, antikes Schreibgerät aus Knochen, Elfenbein, Holz oder Metall in der Länge etwa eines heutigen… …   Universal-Lexikon

  • stilus — See stylus. * * * stilus var of STYLUS * * * sti·lus (stiґləs) pl. stiґli [L.] stylus …   Medical dictionary

  • Stilus — Sti|lus [ʃt..., st...] der; , ...li <aus gleichbed. lat. stilus> antiker [Schreib]griffel …   Das große Fremdwörterbuch

  • stilus —    (s.m.) Originariamente il termine indica la variazione dell elocutio che caratterizza un autore, un gruppo di autori, o un epoca. In seguito è compresa nel significato di stilus anche la variazione dell elocutio a seconda dei generi. genus… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • stilus — variant of stylus * * * stilus variant of stylus …   Useful english dictionary

  • Stilus — Sti|lus 〈m.; Gen.: , Pl.: Sti|li〉 antikes Schreibgerät, Griffel zum Schreiben auf der Wachstafel [Etym.: lat.] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»